Եթե Տերյան, ապա թարմությամբ ու կախարդական ուժով լցված բանաստեղծություններ: Տերյան, ապա հոգին հանդարտացնող ու բուժող լիրիկական բանաստեղծություններ: Տերյանն հայրենիքի անմար սիրով ու ցավով լցված բանաստեղծ է: Եթե Տերյան, ապա բանաստեղծ և հասաակական-պետական գործիչ: Տերյանի քնարերգությունը, անցնելով շատ կարճ ժամանակահատված, ապրում է մինչ այսօր, և համոզված եմ՝ դեռ երկար կապրի։ Ապրում ու շնչում են նրա բանաստեղծությունները։ Տերյան լսելիս միշտ պատկերացնում ենք տխրություն, սակայն շատ քչերս ենք ուսումնասիրել, կարդացել, բացահայտել իր հասարակական-պետական գործիչ լինելը: Տերյանի մասին բազմաթիվ հոդվածներ կան գրված։
Տերյանը ծնվեց քրիստոնյա ծնողներից, մկրտվեց ու ապրեց քրիստոնեաբար, ազգային նվիրումով և թաղվեց որպես հայ քրիստոնյա, մեր առաքելական եկեղեցու ծիսակատարությամբ և ավանդույթներին համաձայն:
Սա իմ սիրելի բանաստեղծությունն է։ Տերյանը այս բանաստեղծությունը գրել է կյանքի վերջին տարիներին՝ զգալով մոտալուտ մահը։
«Ծաղիկներըս դեռ չբացված, դեռ չկիզված հոգիներին, Մանուկներին վառ-խլրտուն ասում եմ ես մնաք բարով: Գնում եմ ես մի մութ աշխարհ, հեռու երկիր, էլ չեմ գալու,
Բարի հիշեք ինձ ձեր սրտում, մնաք բարով, մնաք բարով….»
